MAN NG313 (A23)
W roku 2001, MPK Wrocław przymierzało się do zakupu 44 przegubowych autobusów, częściowo lub całkowicie niskopodłogowych. W tym czasie miejski przewoźnik w swoim parku taborowym posiadał dość przestarzały tabor autobusowy, a jedynymi autobusami, które dostosowane były w jakimś stopniu do przewozu osób inwalidzkich, była znikoma. Tabor krótki, dwunastometrowy stanowiły wówczas co prawda 63 Jelcze M121 i 18 Volvo B10BLE 6×2 o długości 15 metrów. W przypadku autobusów przegubowych, liczba taboru niskopodłogowego wypadała bardziej blado, na stanie MPK znajdowało się wówczas jeden autobus Jelcz M181MB (8500), o niskiej podłodze w pierwszych i drugich drzwiach, i bardziej egzotycznego, ale w pełni niskopodłogowego Ikarusa 417.08 (5000).
Oba autobusy stanowiły tylko ułamek całego taboru przegubowego, zdecydowaną większość stanowiły przestarzałe i wymagające remontów, Ikarusy serii 280. Ponieważ na rynku pojawiła się wówczas trzecia generacja nowoczesnych autobusów miejskich o niskich wejściach bez żadnych stopni na całej długości pojazdu, miejski przewoźnik postanowił zakupić do długodystansowych testów, 3 pojazdy: Jelcza M181M (8501), Volvo 7000A (8046) oraz w.w. MANa NG313 (8600). Testy tych trzech autobusów wywarły wpływ na decyzję o wyborze oferty Volvo w przetargu na 44 autobusy przegubowe o jak największym udziale niskiej podłogi.
MAN NG313 to osiemnastometrowy autobus przegubowy, w pełni niskopodłogowy. Powstał jako rozwinięcie poprzedniej generacji pojazdów konstrukcji NG272 / NG312, poprzez usunięcie stopni w ostatnich wejściach i zmianę stylistyki wnętrza. Nadwozie autobusu wykonano ze stali nierdzewnej, co zmniejszyło podatność na korozję i tym samym wydłużyło trwałość konstrukcji. Nie zlikwidowało to niestety innej, poważnej wady – przedwczesnego łamania się kratownicy nośnej.
Silnik umieszczono wzdłużnie w zabudowie leżącej, co wymusiło wyższe umieszczenie siedzeń na tylnym zwisie i wygospodarowanie miejsca na schodki prowadzące do nich (tzw. zabudowa typu „alpinarium”). W posiadanym przez MPK, pojeździe tego typu, zastosowano 12 litrowy, sześciocylindrowy silnik MAN D2866 LUH 26 o mocy 310 KM, co w połączeniu ze czterobiegową, automatyczną skrzynią biegów Voith D864 Diwa 3 dało wysoką dynamikę autobusu.
Wnętrze charakteryzuje się dużą liczbą siedzeń dostępnych z niskiej podłogi. Naprzeciwko trzecich drzwi umieszczono pojedyncze siedzenia. Pomimo tego, układ wnętrza w członie B nie powala na kolana ilością miejsca. Wnętrze wydaje się być ciasne, wrażenie to dopełnia zajmująca stosunkowo dużo miejsca, zabudowa silnika.
Autobus od samego początku stacjonuje na zajezdni IX Obornickiej, gdzie jest eksploatowany do dnia dzisiejszego. Wyposażony został w system informacji pasażerskiej PIXEL, wraz ze sterownikiem STR 1-3 i modułem głosowym, zapowiadającym aktualny i następny przystanek, w ramach budowy systemu informacji pasażerskiej opartej na geolokalizacji pojazdów GPS, moduł ten zastąpiony został sterownikiem PIXEL KPP-2.
Zdjęcia wnętrz autobusów
Zdjęcia autobusów w Fotogalerii Transportnews
Producent | MAN |
Premiera | 1998 |
Miejsce produkcji | Sady, Polska |
Typ autobusu | Niskopodłogowy autobus przegubowy klasy MEGA |
Podobne | Mercedes Citaro G, Volvo 7000A |
Poprzednik | MAN NG272 |
Następca | MAN Lion’s City G (A23) |
Długość | 17950 mm |
Szerokość | 2500 mm |
Wysokość | 2758 mm |
Masa całkowita | 28000 kg |
Układ drzwi | 2-2-2-2 |
Liczba drzwi | 4 |
Wysokość podłogi w 1 drzwiach | 320 mm |
Wysokość podłogi w 2 drzwiach | 340 mm |
Wysokość podłogi w 3 drzwiach | 340 mm |
Wysokość podłogi w 4 drzwiach | 340 mm |
Ilość miejsc ogółem | 175 |
Ilość miejsc siedzących | 45+1 |
Silnik | MAN D2866 LUH26 |
Moc | 228 kW / 310 KM |
Skrzynia biegów | Voith D864.3 |
Ilość biegów | 4 |
Typ | Automatyczna |
Kabina | Zamykana, półotwarta |
Drzwi | Otwierane pneumatycznie do środka |
Sekwencja otwierania | Bez sygnału ostrzegawczego |
Sekwencja zamykania | 1,2 drzwi bez sygnału ostrzegawczego, 3 i 4 zamykane po czasie, wraz z poprzedzającym sygnałem ostrzegawczym |
You must be logged in to post a comment.