Volvo 7000A
W latach ‘90 istniało wiele firm produkujących autobusy oparte na podwoziu B10. Zaliczały się do nich m.in: Carrus, Saffle, Ajokki, oraz austriacki Steyr. Losy tej ostatniej były powiązane z Polską, bowiem właśnie w 1992r. nadwozie tego producenta zostało wybrane w ramach wspólnego projektu Volvo i Jelcza – o oznaczeniu M180.
Trzy lata później postanowiono utworzyć polski oddział Volvo Bus Poland sp. z o.o., początkowo w ramach współpracy z Jelczańskimi Zakładami Samochodowymi. Zmieniono jednak decyzję i wybudowano nową fabrykę we Wrocławiu. Utworzenie filii w państwie leżącym w centrum Europy wymusiło jednak podjęcie decyzji o przyszłości przejętych zakładów karosujących autobusy. Niemiecki Drögmöller ukierunkował się na produkcję luksusowych autokarów, zaś zakłady Steyr w Wiedniu zostały zamknięte, w celu uniknięcia wewnętrznej konkurencji i ograniczenia kosztów.
Na początku 1994r. produkcja odbywała się niemal wyłącznie na rynek skandynawski i obejmowała co raz szerszą gamę modeli – B10MA z nadwoziem Carrus K204 City U, potem również B10L i jego odmiany – m.in. 15-metrowy niskowejściowy model B10BLE6x2, czy też przegubowa wersja B10LA. W 1998r. przy współpracy inżynierów ze Szwecji, Austrii i Polski powstał nowy model – Volvo 7000A. Nowy model, w przeciwieństwie do B10L powstał wyłącznie w odmianach 12 i 18 metrowej, oraz jako oparte na ich bazie trolejbusy.
Nadwozie pojazdu i poszycie zewnętrzne wykonano ze stali nierdzewnej, zaś ściany przednia i tylna z tworzyw sztucznych, stali i aluminium. W procesie produkcji wyeliminowano spawanie, zaś elementy nadwozia łączone są metodą klejenia. Do wnętrza można się dostać przez trzy pary drzwi otwieranych do wewnątrz. Producent oceniał trwałość modelu 7000A na 15-20 lat. Autobus może przewieźć 175 pasażerów i posiada 42 miejsca siedzące, z czego 12 dostępnych jest z poziomu niskiej podłogi.
Z początkiem XXI wieku, MPK Wrocław postanowiło rozpocząć wymianę wysłużonego taboru autobusowego. Jako że nadchodzący przetarg na dostawę autobusów przegubowych miał być zapowiedzią masowej wymiany, szczególnie mających już nie pierwszą młodość, autobusów Ikarus 280.26, miejski przewoźnik postanowił zakupić po jednym egzemplarzu autobusów przegubowych trzech producentów – Jelcz, MAN i Volvo na testy długodystansowe, które miały wykazać słabe i mocne strony różnych koncepcji autobusów przegubowych dostępnych wówczas na rynku. Jelcz dostarczył autobus niskowejściowy o wznoszącej się podłodze i niskich wejściach w pierwszych i drugich drzwiach. Pozostali producenci postawili na konstrukcje w pełni niskopodłogowe i z wszystkimi osiami portalowymi, zajmującymi mniej miejsca we wnętrzu pojazdów.
Testy długodystansowe w roku 2000, wykazały, iż najlepiej sprawdziła się konstrukcja niskowejściowa – Jelcz M181M. Jednak MPK zamierzało zakupić pojazdy z jak największą ilością niskiej podłogi, więc jako dostawcę 69 autobusów przegubowych o długości osiemnastu metrów wybrano firmę Volvo z modelem 7000A. Firma dostarczyła wszystkie pojazdy w ciągu niecałych dwóch lat, egzemplarze nie są jednak jednolite pod względem wykończenia wnętrza i jego wyposażenia.
Pojazdy napędzają rzędowe sześciocylindrowe jednostki wysokoprężne D7C250 o pojemności skokowej 7,3dm³ o mocy 275 KM, spełniające normy spalania Euro 3. Moment obrotowy przekazywany jest na tylne koła za pomocą 5-biegowej automatycznej skrzyni biegów ZF 5HP502 (8047-8090), lub czterobiegowej Voith D864.3 (8091-8115). Autobusy 7000A różnią się od siebie w zależności od serii.
- Pierwszy egzemplarz tego modelu (8046), wyprodukowany w fabryce Volvo we Wrocławiu, a także były autobus testowy wyprodukowany w roku 2000. Posiada mocniejszy silnik Volvo D7C o mocy 290 koni mechanicznych, siedzenia piankowe Ster, drzwi sterowane elektrycznie, wraz z zamontowanymi przyciskami otwierania drzwi. Posiadał również system informacji pasażerskiej Mobitec,
- Egzemplarze z roku 2001 (8047-8090) posiadają uchylne okna, metalowe siedzenia pasażerskie Carrus starszego typu, obite tkaniną; szyby dwukomorowe, typowe dla pojazdów oferowanych na rynek skandynawski. Na dachu zamontowane zostały również osłony wentylatorów, których wydajność jak się okazało, była znikoma. Wszystkie klapy dachowe sterowane były przez kierowcę.
- 8053 – tak samo, jak egzemplarze z roku 2001, a ponadto: więcej 44 miejsc siedzących (i 14 dostępnych z poziomu niskiej podłogi), kosztem zmniejszenia przestrzeni dla osób stojących, w okolicach trzecich drzwi. Zastosowano tu również inny typ siedzeń pasażerskich, inne jest również wykończenie dekoracyjnej osłony wewnętrznego wyświetlacza w członie A.
- Egzemplarze z roku 2002 (zakres numeracji: 8091-8115) zostały bardziej przystosowane do polskich realiów. Zmieniono typ wentylatorów na wyciągowy, likwidując obudowy dachowe; zrezygnowano z montowania szyb dwukomorowych na pojedyncze, wklejane do szkieletu nadwozia. Zmienił się również sterownik ogrzewania, zastosowano model Quatro firmy Uwe; zrezygnowano z klap dachowych sterowanych automatycznie przez kierowcę, na rzecz manualnego; zmianie uległa również pneumatyka drzwi.
Pod koniec 2007r. we wszystkich egzemplarzach modelu 7000A zrezygnowano z wyświetlaczy i sterowników SRT-1-3 i EMTAL na rzecz systemu informacji pasażerskiej opartego na sterowniku PIXEL KPP-2.
Autobusy Volvo 7000A wykazały dużą wrażliwość na stan dróg we Wrocławiu. Wiele egzemplarzy nosi ślady intensywnej eksploatacji w komunikacji miejskiej, i ślady prowizorycznych napraw na zajezdniach autobusowych. W 2010 roku zaczęto w tych autobusach montować bezgotówkowe automaty biletowe UrbanCard.
Produkcję modelu 7000A zakończono w roku 2004, jego następcą został model 7700A, będący niemal zbieżny z ostatnią serią z roku 2002.
Zdjęcia autobusów Volvo 7000A w Fotogalerii Transportnews
Zdjęcia wnętrz autobusów Volvo 7000A w Fotogalerii Transportnews
Producent | Volvo/Carrus | |||
Okres produkcji | 1998-2003 | |||
Miejsce produkcji | Vantaa (Finlandia) / Wrocław | |||
Następca | Volvo 7700A | |||
Podobne | MAN NG313, Mercedes Citaro G | |||
Typ autobusu | Niskopodłogowy autobus przegubowy klasy MEGA | |||
Długość | 17944 mm | |||
Szerokość | 2500 mm | |||
Wysokość | 3050 mm | |||
Masa własna | 15660 kg | |||
Masa całkowita | 28000 kg | |||
Układ drzwi | 2-2-2-2 | |||
Liczba drzwi | 4 | |||
Szerokość drzwi [mm] | 1210 | |||
Wysokość podłogi [mm] | 340/340/340/340 | |||
Wysokość podłogi po zastosowaniu przyklęku | 250 mm | |||
Seria | 8046 | 8047-8090 | 8053 | 8091-8115 |
Ilość miejsc ogółem | 175 | |||
Ilość miejsc siedzących | 42 | 44 | 42 | |
Ilość miejsc z poziomu niskiej podłogi | 12 | 14 | 12 | |
Silnik | Volvo D7C250 | |||
Moc | 290 KM | 275 KM | ||
Normy spalania | Euro 3 | |||
Skrzynia biegów | ZF 5HP502-N | Voith D854.3 | ||
Ilość biegów | 5 | 4 | ||
Typ | Automatyczna | |||
Kabina kierowcy | Zamykana, niepełna | |||
Drzwi | Elektrycznie otwierane do środka | Pneumatycznie otwierane do środka | ||
Sekwencja otwierania | Bez sygnału ostrzegawczego | |||
Sekwencja zamykania | Bez sygnału ostrzegawczego |
You must be logged in to post a comment.